DEFINASI RISIKO CUKAI DALAM KONTEKS UNDANG-UNDANG

Sejarah cukai pendapatan di Persekutuan Tanah Melayu bermula dengan pengenalan Undang-Undang pada 1 Januari 1948 yang dikenali sebagai Ordinan Cukai Pendapatan 1947 dan selepas kemerdekaan dan pembentukan Malaysia, ketiga-tiga Ordinan Cukai Pendapatan Sabah, Sarawak dan Persekutuan Tanah Melayu sudah digabung di bawah satu perundangan yang dikenali sebagai Akta Cukai Pendapatan 1967 sehingga hari ini.[1] Di Malaysia, pentadbiran dan pengurusan cukai adalah terletak di bawah tanggungjawab Kementerian Kewangan[2] melalui Lembaga Hasil Dalam Negeri Malaysia.

Dilihat kepada sejarah perkembangan undang-undang percukaian di Malaysia[3], peruntukan undang-undang yang berkaitan dengan cukai adalah Akta Cukai Pendapatan 1967 (Akta 53) yang mengandungi 156 Peruntukan dan 9 Jadual. Terdapat istilah cukai ditakrifkan secara khusus dalam peruntukan undang-undang berkenaan. Undang-undang tersebut umpamanya Akta Cukai Pendapatan 1967 hanya mentakrifkan istilah cukai sahaja.[4] Namun, maksud cukai yang diberikan oleh Akta adalah terlalu umum dan tidak jelas.

            Masalah mengenai definasi cukai telah dinyatakan dalam kes Perry v. Astor[5], Hakim MacMillan dalam kes ini telah menyatakan bahawa:

“However anomalous an enactment may be, it must be applied by the Courts accoding to its terms, unless these terms are susceptible, according to the accepted canons of interpretation, of an interpretation which avoids the anomalies. So far as the intention of an enactment may be gathered from its own terms it is permissible to have regard to that inetention in interpretating it, and if more than one interpretation is possible that interpretation should be adopted which is most consonant with and is best calculated to give effect to the intention of the enactment as so ascertained. More especially, where two sections forming part of a single statutory code are found, when read literally, to conflict, a Court of Construction may properly so read their terms as, if possible, to effect their reconciliation.”

---

[1] Chin Yoong Kheong.1994. Malaysian Taxation. Ed. Ke-3. Kuala Lumpur: Butterworths Asia. hlm. 1.

[2] Chin Yoong Kheong.1994. Malaysian Taxation. Ed. Ke-3. Kuala Lumpur: Butterworths Asia. hlm. 2.

[3] Sistem percukaian di Malaysia, Singapura, dan Australia mempunyai asal usulnya seperti yang terdapat dalam sistem British. Lihat juga dalam Chin Yoong Kheong.1994. Malaysian Taxation. Ed. Ke-3. Kuala Lumpur: Butterworths Asia. hlm. 1.

[4] Seksyen 2 Akta Cukai Pendapatan 1967 (Akta 53) mentakrifkan cukai sebagai cukai yang dikenakan oleh Akta ini.

[5] (19 TC 255)

PENGURUSAN RISIKO CUKAI 2

Pengurusan risiko adalah satu proses yang distrukturkan, mengandungi langkah-langkah yang diterjemahkan dengan baik berdasarkan kepada pengenalan, analisa, keutamaan, dan kawalan risiko supaya ia menyokong dan memperbaiki setiap keputusan yang diambil. Dalam erti kata yang lain, pengurusan risiko cukai adalah satu proses bagi menimbangkan tindakan yang akan diambil terhadap operasi perniagaan  supaya setiap tindakan yang diambil akan mengambil kira risiko cukai yang mungkin akan timbul. Pengurusan risiko cukai juga merupakan cara kerja dan berfikir bagi memberikan jawapan yang lebih baik terhadap soalan-soalan yang timbul dalam hal-hal yang berkaitan dengan percukaian di samping dapat membantu syarikat membuat keputusan yang lebih baik bagi mencapai objektif mereka. Tujuan pengurusan risiko adalah untuk membolehkan pentadbir cukai dalam sektor perniagaan menyesuaikan misi mereka dengan memudahkan pengurusan untuk membuat satu keputusan yang lebih baik.

PENGURUSAN RISIKO CUKAI 1

Sistem percukaian sudah lama wujud di Tanah Melayu.[1] Pada zaman pemerintahan Kesultanan Melayu di Melaka, cukai dipungut daripada semua kapal yang melalui Selat Melaka. Sistem cukai pendapatan mula diperkenalkan penjajah Inggeris pada awal kurun ke-20 untuk tujuan membiayai perbelanjaan perang empayar British tetapi kemudian dihentikan selepas mendapat tentangan rakyat dari Negeri-Negeri Selat[2]. Ini jelas menunjukkan percukaian berperanan penting dalam perkembangan sistem ekonomi dan sosial negara sejak manusia hidup bertamadun dan tujuan utama kerajaan mengenakan cukai dari zaman purba hingga sekarang adalah untuk mendapatkan sumber kewangan bagi perbelanjaan negara dan rakyat.

Percukaian itu sendiri melalui proses perkembangan berterusan daripada satu sistem kutipan hasil secara mudah tanpa sebarang peraturan bertulis kepada satu sistem perundangan dan pentadbiran yang lebih kompleks. Namun prinsip asas percukaian tetap berkekalan sehingga hari ini iaitu sebagai suatu mekanisme mengumpulkan hasil daripada individu, syarikat atau entiti lain untuk membangunkan negara dan menyediakan pelbagai kemudahan awam bagi manfaat dan kesejahteraan rakyat.[3]

Pengurusan cukai bagi setiap pembayar cukai merupakan perkara yang penting untuk melindungi diri daripada menghadapi tindakan-tindakan yang mungkin akan diambil oleh Pihak Berkuasa. Menurut Amoros (1984), pengurusan ialah satu sistem cukai yang adil dalam ekonomi yang membangun di mana ia perlu dibentuk secara teknikal dan kompleks. Bahkan juga menurut Slemrod (1992) pada tahap yang tertentu kompleksiti diperlukan dalam sistem cukai.[4] Ini adalah kerana setiap pembayar cukai adalah berbeza dari segi pendapatan, tanggungan, pelepasan dan sebagainya. Ini secara langsung telah menjadikan tanggungan cukai seseorang turut berbeza. Ekoran itu, kebanyakan negara dilihat mempunyai bentuk sistem yang kompleks untuk mencapai matlamat pengutipan dan pengagihan cukai yang adil dan sistematik.

---

[1] Dato’ Hasmah Abdullah. (laman web:http://blog.hasil.gov.my/?p=305) [26 Februari 2009]

[2] Pada ketika itu, negeri-negeri tersebut ialah Pulau Pinang, Melaka dan Singapura.

[3] Dato’ Hasmah Abdullah. (laman web:http://blog.hasil.gov.my/?p=305) [26 Februari 2009]

[4] Joel Slemrod. 1992. “Do We Know How Progressive The Income Tax System Should Be?” National Tax Journal. September 1983. 36930. pp.36-369.